نیچر منتشر كرد؛
هوش مصنوعی رد مقالات علمی مشکوک را می زند
به گزارش با فناوری، یک استارت آپ با استفاده از هوش مصنوعی مجلات دارای نرخ بالای مقالات مشکوک را علامت گذاری می کند.
به گزارش با فناوری به نقل از مهر، «یکپارچگی و درستی علم» مجموعه فعالیتهایی هستند که تلاش می شود از راه آنها انسجام و هماهنگی در روش ها، اصول و نتایج علمی حفظ شود. این مفهوم در علوم مختلف اهمیت دارد و در نهایت به تقویت اعتماد عمومی به علم و بهبود کیفیت تحقیقات علمی کمک می نماید.
یکی از فعالیتهایی که در زمینه حفظ درستی و یکپارچگی علم صورت می گیرد، پیشگیری از سوءرفتار یا تقلب علمی است. مواردی مانند عرضه نتایج جعلی، سرقت ادبی، یا دستکاری داده ها، نمونه هایی از سوءرفتارهای علمی هستند.
در سالهای اخیر ابزارهای مختلفی توسعه پیدا کرده اند که از راه آن میتوان سوءرفتارها یا تقلب های علمی را شناسایی کرد. یکی از این ابزارها که در ماه های اخیر طراحی شده، «آرگوس» است که مجله «نیچر» اخیرا در گزارشی به آن پرداخته است. آرگوس با تحلیل و بررسی استنادها و سوابق انتشار نویسندگان مقالات علمی، مقالات «پرخطر» را شناسایی می کند.
این ابزار بوسیله ی یک استارت اپ فناوری با نام «سایتیلیتی» در ایالات متحده آمریکا جهت کمک به ناشران علمی در شناسایی مقالاتی که بالقوه مشکل ساز هستند، طراحی شده است.
وبسایت «یکپارچگی علمی آرگوس» که در ماه سپتامبر توسط استارت آپ «سایتلیتی» راه اندازی شده، بر مبنای سوابق انتشار نویسندگان و اینکه آیا این مقاله به تحقیقاتی که قبلاً ریترکت یا سلب اعتبار شده اند، استناد کرده است یا نه، به مقالات امتیاز ریسک یا خطر می دهند. مقاله ای که با عنوان «خطر بالا» طبقه بندی می شود، امکان دارد چندین نویسنده داشته باشد که مطالعات دیگر آنها به دلایلی مثل سوءرفتار پژوهشی سلب اعتبار شده باشد. البته داشتن امتیاز بالا ثابت نمی کند که یک مقاله کیفیت پایینی دارد، اما نشان دهنده اینست که ارزش بررسی بیشتر دارد.
آرگوس یکی از ابزارهای مختلف یکپارچگی علمی است که به دنبال نشانه های خطر در مقالات است. دو ابزار دیگر؛ «پیپر میل الارم» ساخته شده توسط «کلیر اسکای» و «سیگنالز» ساخته شده توسط «ریسرچ سیگنالز» اند که هر دو شرکت در لندن مستقر هستند.
سازندگان چنین نرم افزارهایی ابزارهای غربالگری متون خویش را به ناشران می فروشند، بنابراین معمولا تمایلی ندارند که از مجلات مشکل دار اسمی ببرند. ولی تمایز آرگوس با سایر ابزارها اینست که حساب های مجانی در اختبار همه افراد قرار می دهد، همینطور به کاراگاه هایی علمی و روزنامه نگاران دسترسی کامل تری عرضه می کند؛ بنابراین نخستین ابزاری است که یک بینش عمومی نسبت به مبحث مجلات دارای مقالات مشکل دار عرضه می کند.
تا اوایل اکتبر آرگوس بیشتر از ۴۰ هزار مقاله پر خطر و ۱۸۰ هزار مقاله با ریسک متوسط را معرفی کرده است. همینطور بیشتر از ۵۰ مقاله ریترکت شده یا سلب اعتبار شده را هم نمایه کرده است.
رتبه بندی میزان خطر برای ناشران
تحلیل آرگوس نشان داده است که انتشارات «هنداوی» یکی از زیرمجموعه های انتشارات «وایلی» در لندن که حالا تعطیل شده است، بیشترین حجم و نسبت مقالاتی را دارد که قبلاً پس گرفته شده اند. این حیرت انگیز نیست؛ چونکه وایلی بیش ار ۱۰ هزار مقاله انتشار یافته توسط هنداوی را در دو سال قبل در جواب نگرانی های مطرح شده توسط سردبیران و کارآگاهان علمی سلب اعتبار کرده است. این تعداد بیشتر از ۴ درصد از کل مقالات انتشار یافته تحت برند هنداوی در دهه گذشته را شامل می شود. بطور دقیق تر یکی از مجلات به نام Evidence-based Complementary and Alternative Medicine، ۷۴۱ مقاله را سلب اعتبار کرده که بیشتر از ۷ درصد از کل مقالات انتشار یافته توسط این مجله را تشکیل می دهد.
رتبه بندی ریسک آرگوس بیشتر از هزار مقاله هنداوی باقی مانده را همچنان بعنوان مقالات پرخطر نشان داده است. این نشان داده است که باآنکه وایلی برای پاکسازی مجموعه خود اقدامات زیادی انجام داده است؛ اما امکان دارد هنوز این کار را کامل انجام نداده باشد.
به نظر می رسد سایر ناشرانی که تعداد مقالات سلب اعتبار شده آنها نسبت به مقالات پر خطرشان خیلی کم است، همچنان به پژوهشهای بسیار بیشتری نیاز داشته باشند. امکان دارد این ناشران قبلاً بعضی از مقالات علامت گذاری شده را بررسی نموده و به این نتیجه رسیده باشند که احتیاجی به اقدام نیست.
غول انتشاراتی «الزویر» که در آمستردام مستقر است، حدود ۵ هزار مقاله سلب اعتبار شده دارد. با این وجود بر مبنای تحلیل داده های آرگوس که در نیچر انتشار یافته است، در این انتشارات بیشتر از ۱۱ هزار و ۴۰۰ مقاله بعنوان پر خطر شناسایی شده اند. علیرغم این اعداد، مجموع مقالات سلب اعتبار شده و پرخطر تنها کمی بیشتر از ۲ دهم درصد از کل مقالات انتشار یافته توسط الزویر در دهه گذشته را تشکیل می دهد. انتشارات MDPI، ۳۱۱ مقاله را سلب اعتبار کرده اما بیشتر از ۳ هزار مقاله پر خطر دارد که حدود ۲۴ صدم درصد از خروجی آن است. اشپرینگر نیچر هم بیشتر از ۶ هزار مقاله سلب اعتبار شده و بیشتر از ۶ هزار مقاله پر خطر دارد که حدود ۳ دهم درصد از کل تولید آن است.
همه ناشرینی که دارای بیشترین تعداد مقالات پر خطر هستند، در جواب درخواست های نیچر برای اظهار نظر در این مورد می گویند که سخت درحال کار بر روی یکپارچگی پژوهش هستند و از فناوری برای غربال کردن مقالات ارسال شده استفاده می نمایند. همینطور مطرح می کنند که آمار مقالات سلب اعتبار شده آنها نشان دهنده تعهد آنها به پاکسازی محتواهای دارای مشکل است.
اشپرینگر نیچر می گوید که دو ابزار را در ماه ژوئن عرضه کرده است که از آن زمان به شناسایی صدها مقاله تقلبی کمک کرده است. چندین ناشر دیگر هم با یک مرکز یکپارچگی مشترک همکاری کرده اند که نرم افزاری را عرضه می دهد که می تواند مقالات مشکوک را علامت گذاری کند. «جیسوک کانگ»، مدیر انتشارات MDPI در بازل سوئیس، می گوید که محصولاتی مانند آرگوس می توانند نشانه های گسترده ای از مشکلات احتمالی عرضه کنند، اما خاطرنشان می کند که ناشر نمی تواند صحت یا قابلیت اطمینان ارقام موجود در سایت را بررسی کند. او می افزاید که ناشران و مجلات بزرگ به ناچار تعداد مقالات پرخطر بیشتری خواهند داشت، بنابراین سهم این مقالات نسبت به خروجی کل، معیار بهتری است.
بر اساس داده های آرگوس، برندهای انتشاراتی با بیشترین نسبت مقالات پرخطر در کارنامه خود عبارتند از «ایمپکت ژورنالز» (Impact Journals) ۸۲ صدم درصد، «اسپندیدوس» (Spandidos) ۷۷ صدم درصد و «آیوی اسپرینگ» (Ivyspring)۶۷ صدم درصد.
آرگوس همینطور آمار در ارتباط با مجلات فردی را هم عرضه می دهد. جای تعجب نیست که عناوین مجلات «هنداوی» هم از نظر تعداد و هم نسبت مقالاتی که سلب اعتبار شده اند، برجسته است. در حالیکه مجلات دیگر دارای خیلی از مواردی هستند که آرگوس بعنوان کارهای پر خطر شناسایی کرده است. از نظر حجم مگا ژورنال «ساینتیفیک ریپورتز» ( Scientific Reports) با داشتن ۴۵۰ مقاله پر خطر و ۲۳۱ مقاله سلب اعتبارشده که در مجموع ۳ دهم درصد از خروجی آن است، پیشتاز است. در ۱۶ اکتبر گروهی از کاراگاهان علمی نامه ای سرگشاده به اشپرینگر نیچر نوشتند که در آن نگرانی هایی در رابطه با مقاله های مشکل ساز در این نشریه مطرح نمودند.
در پاسخ کریس گراف؛ رئیس یکپارچگی پژوهش در اشپرینگر نیچر می گوید که این مجله هر موضوعی که مطرح می شود را بررسی می کند. او می گوید که نسبت محتوای برجسته شده، با عنایت به اندازه آن نسبتاً کم است.
مجلاتی که مابین تعداد آثار سلب اعتبار شده آنها و مقالات بالقوه مشکوک آنها فاصله بسیاری وجود دارد، شامل مجله Sustainability انتشارات MDPI (۲۰ سلب اعتبار و ۳۱۲ مقاله پرخطر؛ ۴ دهم درصد از خروجی آن) و مجله Materials Today Proceedings انتشارات الزویر (۲۸ سلب اعتبار و ۳۰۸ مقاله پر خطر؛ ۸ دهم درصد از خروجی آن) هستند. مجله Biomedicine & Pharmacotherapy انتشارات الزویر با ۱.۶۱ درصد از خروجی، بیشترین نسبت مقالات پرخطر را دارد.
سخنگوی الزویر در پاسخ گفته است که حجم موارد تقلب به واسطه دستکاری های سیستماتیک مانند «کارخانه های مقاله سازی» که برای کسب درآمدتجاری محتوای تقلبی تولید می کنند و محتوای تولیدشده توسط هوش مصنوعی به صورت فزاینده ای در حال افزایش می باشد. بنابراین ما درحال افزایش سرمایه گذاری خود در نظارت و تخصص انسانی و فناوری هستیم.
رتبه بندی میزان خطر برای مجلات
داده های دسترسی باز
سازندگان آرگوس تاکید می کنند که این سایت به داده های منبع باز جمع آوری شده توسط دیگران متکی است. یکی از منابع آن وبسایت پایگاه داده «ریترکشن واچ» است که مقالات سلب اعتبار شده را جمع آوری می کند. این پایگاه داده شامل علل سلب اعتبار مقالات است؛ بنابراین ابزارهایی که سوابق نویسندگان را بررسی می کنند، می توانند روی سلب اعتبارهایی که به خاطر سوءرفتار اتفاق می افتند تمرکز کنند. همینطور آرگوس به سوابق مقالاتی که به مقالات سلب اعتبار شده استناد می کنند، هم متکی است. این ابزار توسط «گیوم کاباناک» دانشمند کامپیوتر در دانشگاه تولوز فرانسه جمع آوری می شود.
اگرچه آرگوس از تحلیل گرانی پیروی می کند که بر شبکه های نویسندگانی با سابقه سوءرفتار تمرکز دارند، سایر ابزارهای یکپارچگی پژوهش مقالات را بر مبنای محتوای مشکوک علامت گذاری می کنند. برای نمونه ابزار ساخته شده توسط «کاباناک»، «عبارات شکنجه شده» را شناسایی می کند. منظور از عبارات شکنجه شده، استفاده از جملات و کلماتی در مقاله است که نویسندگان آنها را تغییر می دهند تا ابزارهای سرقت ادبی نتوانند آنها را شناسایی کنند.
«جیمز باچر»؛ ناشر سابق مجلات «نیچر» و «لنست» که حالا مشاور «ژورنالوژی» در لیورپول انگلیس است، می گوید: هر دو رویکرد پرارزش هستند اما شناسایی شبکه های محقق هایی که درگیر سوءرفتار هستند، احتمالا ارزش بیشتری داشته باشد. این به این علت است که ابزارهای نوشتاری با کمک هوش مصنوعی امکان دارد جهت کمک به کلاهبرداران برای اجتناب از علائم متنی واضح استفاده شوند. خیلی از ناشران بزرگ ابزارهای یکپارچگی خویش را برای غربالگری نشانه های مختلف در مقاله ها ساخته یا خریداری نموده اند.
یکی از پیچیده ترین مسائل برای ابزارهای یکپارچگی که به سوابق نویسنده مقالات سلب اعتبار شده متکی هستند، تمایز میان نویسندگان با نامهای مشابه است. این مساله امکان دارد آمار آرگوس را گرفتار مشکل کند و این مورد بزرگ ترین مشکل این صنعت است.
همچنین شفافیت آرگوس قابل تحسین است. چون که باید در مورد نشریات و ناشرانی که از اصول پیروی نمی کنند و در بررسی های خود کوتاهی می کنند، شفافیت بیشتری وجود داشته باشد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب