تشخیص سرطان ریه با کرم لوله ای
به گزارش با فناوری محققان با بهره گرفتن از حس بویایی کرم های لوله ای ابزاری برای تشخیص سرطان ریه ساختند.
به گزارش با فناوری به نقل از ایسنا و به نقل از فیز، سگ ها می توانند از حس بویایی خارق العاده خود برای استشمام انواع سرطان در تنفس، خون و ادرار انسان استفاده کنند. بطور مشابه ارگانیسمی بسیار ساده تر به نام کرم الگانس در آزمایشگاه توانست با دنبال کردن یک مسیر بو، راه خودرا به سمت سلول های سرطانی پیدا کند و الان دانشمندان از دستگاهی خبر می دهند که در آن از کرم های ریز برای تشخیص سلول های سرطانی در ریه استفاده می شود. این دستگاه که "کرم روی تراشه" (worm-on-a-chip) نام دارد می تواند روزی به پزشکان در تشخیص سرطان در مراحل اولیه بصورت غیرتهاجمی کمک نماید.
پژوهشگران نتایج تحقیق خودرا روز گذشته در نشست بهاری انجمن شیمی آمریکا (ACS) ارائه کردند.
به قول "ناری جانگ" (Nari Jang) که به ارائه این تحقیق در نشست پرداخت، تشخیص سریع سرطان برای درمان موثر آن ضروری می باشد. بنابراین، روش های غربالگری سرطان باید سریع، آسان، مقرون به صرفه و غیرتهاجمی باشند. هم اکنون، پزشکان سرطان ریه را با تصویربرداری یا نمونه برداری تشخیص می دهند، اما این روش ها اغلب قادر به تشخیص تومورها در مراحل اولیه نیستند. بااینکه سگ ها را می توان برای بو کشیدن سرطان در انسان آموزش داد، اما نگهداری از آنها در آزمایشگاه امکان پذیر نیست. بدین سبب "جانگ" و "شین سیک چوی" (Shin Sik Choi) محقق اصلی پروژه، تصمیم گرفتند از کرم های لوله ای (Nematode) استفاده کنند. این کرم ها که حدود یک میلی متر طول دارند، به آسانی در آزمایشگاه رشد می کنند و حس بویایی فوق العاده ای دارند و با بهره گیری از آنها می توان یک آزمایش تشخیصی غیر تهاجمی برای سرطان ایجاد کرد.
"چویی" که در دانشگاه میونگجی (Myongji) در کره کار می کند، می گوید: سلول های سرطانی ریه، نسبت به سلول های طبیعی مجموعه متفاوتی از مولکول های بو منتشر می کنند. به خوبی می دانیم که کرم لوله ای به بوهای خاصی جذب و از بوهای دیگری فرار می کند و بدین سبب این ایده به ذهن ما رسید که از آن برای تشخیص سرطان ریه استفاده نمائیم. پژوهشگران کرم های لوله ای را در ظرف آزمایش قرار داده و چندین قطره از ادرار انسان به آن اضافه کردند. آنها شاهد حرکت کرم ها به سمت نمونه های بیماران سرطانی بودند.
"جانگ" و "چوی" می خواستند یک وسیله دقیق، با استفاده آسان برای انجام این آزمایش بسازند. بدین سبب تراشه ای از الاستومر پلی دی متیل سیلوکسان (polydimethylsiloxane) ساختند که در دو سر آن یک محفظه کوچک قرار داشت که توسط کانال هایی به یک محفظه مرکزی متصل می شدند. پژوهشگران تراشه را روی یک صفحه آگار قرار دادند. در یک سمت تراشه، یک قطره از محیط کشت سلول های سرطان ریه و در سمت دیگر، فیبروبلاست های طبیعی ریه را اضافه کردند. آنها کرم ها را در محفظه مرکزی قرار دادند و بعد از یک ساعت مشاهده نمودند که تعداد کرم هایی که به سمت محیط سرطانی رفته اند از کرم هایی که به سمت محیط سالم رفته اند بیشتر است. در صورتیکه کرم هایی که دارای یک ژن گیرنده بو جهش یافته به نام "odr-3" بودند، از چنین رویه ای پیروی نکردند.
بر طبق این آزمایش ها، پژوهشگران تخمین زدند که این دستگاه حدود ۷۰ درصد در تشخیص سلول های سرطانی در محیط های کشت سلولی رقیق شده، موثر واقع می شود. آنها امیدوارند با بهره گیری از کرم هایی که قبلاً در معرض محیط سلول های سرطانی قرار گرفته اند و بدین سبب "حافظه ای" از مولکول های بوی سلول های سرطانی دارند، بتوان دقت و حساسیت این روش را افزایش داد. پژوهشگران قصد دارند بعد از بهینه سازی این روش برای تشخیص سلول های کشت شده سرطان ریه، آنرا در ادرار، بزاق یا حتی تنفس آزمایش نمایند.
در مطالعه ای دیگر پژوهشگران مولکول های خاصی که موجب جذب کرم الگانس به سلول های سرطانی ریه می شود را یافتند. یکی از آنها یک ترکیب آلی فرار به نام "۲ethyl-۱-hexanol" بود که دارای رایحه ای گلی است. "جانگ" می گوید: ما نمی دانیم چرا کرم الگانس جذب بافت های سرطان ریه می شود، اما حدس می زنیم که این رایحه ها شبیه به رایحه غذاهای مورد علاقه آنها است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب