احیانا در مورد ظاهر کهکشان راه شیری اشتباه کرده ایم
به گزارش با فناوری، کهکشان راه شیری امکان دارد ظاهری متفاوت از آن چه تصور می کردیم داشته باشد.
به گزارش با فناوری به نقل از ایسنا و به نقل از اسپیس، ظاهر کهکشان ما امکان دارد تاریخچه ای از برخورد با کهکشان های دیگر یا حتی خوشه های کهکشانی را نشان دهد و الان اندازه گیری های جدید نشان داده است که کهکشان راه شیری امکان دارد ظاهری متفاوت از آن چه فکر می کردیم داشته باشد.
طی چند سال گذشته، ستاره شناسان به صورت فزاینده ای کشف کرده اند که کهکشان ها سه شکل اصلی دارند: بیضی، نامنظم و مارپیچی. به نظر می آید اغلب کهکشان های شناخته شده که در دسته ی آخر قرار می گیرند دارای دو بازوی قابل توجه هستند که منشعب شده و به بازوهای کوچک تر تقسیم می شوند.
تصویر سنتی از کهکشان راه شیری، کهکشانی با چهار بازوی مارپیچی بزرگ است که از یک برآمدگی متمرکز ستاره ای بیرون آمده اند. این امر سبب می شود کهکشان مارپیچی ما یک گونه ی بسیار نادر و متمایز با شکلی عجیب باشد و خصوصیت های بسیار منحصربه فردی داشته باشد تا بتواند چهار بازوی اصلی داشته باشد.
با این وجود، این تصور امکان دارد اشتباه باشد. گروهی از ستاره شناسان تحقیقات جدیدی را منتشر نموده اند که نشان داده است ما برای دهه ها در مورد شکل کهکشان راه شیری اشتباه کرده ایم و کهکشان ما دارای دو بازوی اصلی است، درست مانند کهکشان های مارپیچی معاصر.
این کشف که می تواند درک ما از کهکشان راه شیری را تغییر دهد، زمانی رخ داد که دانشمندان فضایی با آکادمی علوم چین مستقر در کوه بنفش(Purple Mountain) و رصدخانه های ملی نجوم، منابع گوناگونی از داده های نجومی را تحلیل و بررسی کردند تا به درک بهتری از شکل واقعی کهکشان ما دست یابند.
اخترشناسان در مقاله ای در توصیف تحقیقات خود نوشتند: به رغم کار زیاد، ساختار مارپیچی کلی راه شیری تا حدودی نامشخص است. در دو دهه اخیر، اندازه گیری دقیق فاصله آن، فرصتی را برای ما فراهم نموده تا این مورد را حل نماییم.
این تیم داده های نسل جدیدی از ابزارهای فضایی را که می توانند فاصله ما تا ستاره های منفرد را بهتر اندازه گیری کنند، ارزیابی کردند و این کار به آنها اجازه داد تا فاصله های حدود ۲۰۰ ستاره را اندازه گیری کرده و آغاز به تهیه نقشه ی راه شیری کنند. آنها سپس داده هایی را از تلسکوپ فضایی گایا متعلق به آژانس فضایی اروپا(ESA) به داده ها اضافه کردند که دقیقاً حرکت ستارگان و مکان آنها را در ارتباط با زمین عرضه می کند.
اخترشناسان در داده های گایا به ستاره های داغ و پرجرمی به نام ستاره های OB توجه کردند. از آنجاییکه این ستارگان عمر کوتاهی دارند، در طول عمر خود حرکت بسیار کمی دارند و ازاین رو برای نقشه برداری مناسب هستند. داده های جمع آوری شده از ۲۴ هزار ستاره OB و همینطور مشاهدات گایا از بیشتر از ۱۰۰۰ خوشه کهکشانی باز به نقشه افزوده شد.
این امر سبب شد که ستاره شناسان پیشنهاد کنند که کهکشان راه شیری یک کهکشان مارپیچی میله ای است که فقط دو بازوی اصلی از این میله مرکزی متراکم امتداد یافته است.
محققان نوشتند: با استفاده از مکانهای دقیق اجرام بسیار جوان، برای نخستین بار، ما می توانیم بگوییم که کهکشان ما ساختاری چند بازویی دارد و از دو بازوی متقارن تشکیل شده است. بازوهای نورما(Norma) و پرسئوس(Perseus) احیانا دو بازوی متقارن در کهکشان راه شیری داخلی هستند و از کهکشان داخلی به قسمت های بیرونی گسترش می یابند، دوشاخه می شوند و به ترتیب به بازوهای قنطورس(Centaurus) و کمان(Sagittarius) متصل می شوند.
ستاره شناسان می نویسند که در حومه ی کهکشان راه شیری، بازوهای نامنظمی قرار دارند که به برآمدگی مرکزی کهکشان که اغلب ستارگان در آن قرار دارند متصل نیستند. تکه تکه شدن بازوهای مارپیچی امکان دارد ناشی از برخورد کهکشان ما با سایر کهکشان ها یا حتی خوشه های کهکشانی باشد.
منجمان به این نتیجه رسیدند که این مدل جدید از ظاهر کهکشان راه شیری می تواند مبنای جایگزینی برای مطالعات آینده ی ساختارهای کهکشانی باشد. آنها افزودند که جزئیات بیشتری باید با مشاهدات بیشتر منابع رادیویی مجاور که توسط تلسکوپ های مختلف ثبت شده است و امکان محاسبه فاصله آنها از زمین را فراهم می آورد و همینطور با داده های بهبود یافته از فضاپیمای گایا آشکار شود.
تحقیقات این تیم در مجله Astrophysical انتشار یافته است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب