نتایج دو پژوهش جدید نشان می دهد
تل آویو، نیویورک و شیکاگو غرق می شوند!
با فناوری: پژوهش های جدید برای نخستین بار نشان داده اند که تغییر آب و هوای زیرزمینی موجب حرکت، گسترش و انقباض زمین زیر مناطق شهری می شود.
به گزارش با فناوری به نقل از ایسنا و به نقل از اورشلیم پست، دو پژوهش متفاوت نشان داده اند که نیویورک و شیکاگو درحال غرق شدن هستند. دانشمندان محلی می گویند دلیلی وجود ندارد که فرض نماییم وضعیت تل آویو متفاوت خواهد بود. پروفسور «آلون تال»(Alon Tal) از «دانشگاه تل آویو»(Tel Aviv University) اظهار داشت: ما باید انتظار داشته باشیم که شگفتی های ناخوشایند زیادی را ببینیم.
پژوهش جدید دانشمندان «دانشگاه نورث وسترن»(Northwestern University) که بتازگی در مجله «Communications Engineering» به چاپ رسید، برای نخستین بار نشان داد که تغییرات آب و هوایی زیرزمینی و گرم شدن محیط زیر زمین موجب حرکت، گسترش و انقباض زمین زیر مناطق شهری می شود. آنها گفتند که تغییر شکل زمین می تواند ترک خوردگی، کج شدن یا نشست ساختمان ها را به همراه داشته باشد. این امر بر دوام و زیبایی ساختمان ها تأثیر می گذارد و عملکرد کلی آنها را می کاهد.
«الساندرو روتا لوریا»(Alessandro Rotta Loria)، پژوهشگر دانشگاه نورث وسترن و سرپرست این پروژه اظهار داشت: تغییرات آب و هوایی زیرزمینی، یک خطر خاموش است. زمین در نتیجه تغییر دما، درحال تغییر شکل است و هیچ ساختار یا زیرساخت مدنی هم اکنون برای مقاومت کردن در مقابل این تغییرات طراحی نشده است. بااینکه این پدیده لزوما برای ایمنی افراد خطرناک نیست اما بر عملکرد عادی روزمره سیستم های فونداسیون و زیرساخت های عمرانی بطور کلی تأثیر می گذارد.
موضوع تغییرات آب و هوایی زیرزمینی، چیز جدیدی نیست. پژوهش های پیشین نشان داده اند که سطح کم عمق زیر شهرها بین ۰.۱ تا ۲.۵ درجه سلسیوس در هر دهه گرم می شود. این گرمایش پیش تر با مشکلات زیست محیطی مانند آب های زیرزمینی آلوده و مشکلات بهداشتی مانند آسم و گرمازدگی مرتبط دانسته شده است. گروه روتا لوریا برای نخستین بار این مساله را به مفهوم زیرساخت گره زده اند.
روتا لوریا اظهار داشت: اگر به زیرزمین ها، پارکینگ ها، تونل ها و قطارها فکر می کنید، باید بدانید که همه این امکانات بطور مداوم گرما را از خود ساطع می کنند. در عین حال، مصالح ساختمانی نیز گرمای حاصل از فعالیت انسان و تشعشعات خورشیدی را در طول روز به دام می اندازند و هنگام شب آزاد می کنند. مقداری از این گرما در زمین جذب می شود.
گروه روتا لوریا برای انجام دادن این پژوهش، یک شبکه بی سیم متشکل از بیش از ۱۵۰ سنسور دما را در سراسر ناحیه «شیکاگو لوپ»(Chicago Loop)، هم در بالا و هم زیر زمین نصب کردند. آنها حسگرهایی را زیر فضای سبز «گرانت پارک»(Grant Park) واقع در امتداد دریاچه میشیگان قرار دادند. حسگرها نشان دادند که دمای زیر شیکاگو لوپ، به اندازه ۱۰ درجه گرم تر از دمای زیر گرانت پارک است.
روتا لوریا اظهار داشت: ما از شیکاگو به عنوان یک لابراتوار زنده استفاده کردیم اما تغییرات آب و هوایی زیرزمینی تقریباً در همه مناطق شهری متراکم سرتاسر جهان مشترک هستند.
داده ها در طول سه سال جمع آوری شدند. سپس، پژوهشگران با بهره گیری از یک مدل کامپیوتری سه بعدی اختصاصی، چگونگی تکامل دمای زمین را از سال ۱۹۵۱ شبیه سازی کردند و پیش بینی کردند که دما تا سال ۲۰۵۱ چگونه تغییر می کند. همچنین، روتا لوریا توانست چگونگی تأثیر افزایش دما را بر انواع سطوح زمین، از خاک رس و شن گرفته تا سنگ آهک مدل سازی کند.
شبیه سازی های روتا لوریا هشدار می دهند که دمای گرم تر ممکنست موجب شود که زمین تا ۱۲ میلی متر به سمت بالا انبساط یابد. از طرف دیگر، شاید افزایش دما موجب شود که زمین تا هشت میلی متر به سمت پایین فرو برود.
در خلاصه این پژوهش آمده است: بااینکه این امر برای انسان، ظریف و نامحسوس بنظر می رسد اما این تغییر بیش از آنست که خیلی از اجزای ساختمان و سیستم های فونداسیون بتوانند بدون به خطر انداختن نیازهای عملیاتی خود از عهده آن برآیند.
روتا لوریا اظهار داشت: ساختمان ها در آمریکا نسبتا نوساز هستند اما در مکان هایی مانند اروپا، ساختمان ها قدیمی هستند و احتمالاً بیشتر در معرض تغییرات آب و هوایی زیرزمینی قرار دارند. ساختمان های تولید شده از سنگ و آجر که به شیوه های طراحی و ساخت گذشته متوسل می شوند، عموما در تعادل بسیار ظریفی با پریشانی های ناشی از عملیات فعلی شهرها قرار می گیرند. اختلالات حرارتی در رابطه با جزایر گرمایی زیرسطحی می توانند تأثیرات مخربی را بر چنین سازه هایی داشته باشند.
وی ادامه داد: به عبارت دیگر، جهت زندگی کردن در یک شهر شناور، به زندگی کردن در ونیز نیازی ندارید؛ حتی اگر دلیلهای چنین پدیده هایی کاملا متفاوت باشند.
روتا لوریا، استفاده کردن از عایق حرارتی زیرزمینی را در ساختمان های موجود برای کاهش دادن چالش سفارش کرد. همچنین، او اظهار داشت که فناوری های زمین گرمایی می توانند قسمتی از گرمایی را که در غیر این صورت تلف می شود، جذب کنند و باردیگر مورد استفاده قرار بگیرند.
پژوهش دانشگاه نورث وسترن بعد از گزارش جداگانه «سازمان زمین شناسی آمریکا»(USGS) و «دانشگاه رودآیلند»(URI) منتشر گردید که نشان می داد ساخت و سازهای گسترده موجب می شود شهر نیویورک زیر وزن خود فرو برود. خطر وقوع سیل زمانی بیشتر می شود که با افزایش سطح آب دریاها به سبب تغییرات آب و هوایی همراه شود.
پژوهشگران، جرم تمام ساختمان های شهر را محاسبه کردند و در مدل سازی ها نشان دادند با فشاری که ساختمان ها به زمین وارد می کنند، شهر چقدر در معرض غرق شدن قرار می گیرد. نتایج نشان دادند که شهر با سرعتی حدود یک تا دو میلی متر در سال و در بعضی مناطق با دو برابر این سرعت درحال غرق شدن است. این در حالی بود که مدل سازی نشان دادند سطح آب دریاها تقریباً دو برابر میانگین جهانی بیشتر می شود برای اینکه یخچال ها به هم می رسند و آب دریا در اثر گرم شدن کره زمین بالا می رود.
این گروه پژوهشی نوشتند: تلفیقی از فرونشست تکتونیک و آنتروپوژنیک، افزایش سطح دریا و افزایش شدت طوفان، حاکی از یک مشکل فزاینده در امتداد مناطق ساحلی و حاشیه رودخانه است.
پژوهشگران گفتند که ساختارهای شهر نیویورک، ۱.۶۸ تریلیون پوند وزن دارند. در صورتیکه تعدادی از ساختمان ها روی سنگ بستر جامد لنگر انداخته اند، برخی دیگر روی ماسه ها و خاک رس تولید شده اند که بر طبق یافته های پژوهش، «شیکاگو لوپ» می تواند به سبب سکونت طبیعی و تغییرات آب و هوایی منبسط و منقبض شود یا فرو برود.
«تام پارسونز»(Tom Parsons)، ژئوفیزیکدان سازمان زمین شناسی آمریکا اظهار داشت: وقتی به وزن ساختمان های نیویورک نگاه می کنید - بسته به این که کجا هستند – می توانید حدود ۴.۵ تا ۵ میلی متر تغییر را خصوصاً در خاک های نرم ببینید. افزایش سطح دریا نیز سالانه دو یا چند میلی متر دیگر را به وجود می آورد.
وی ادامه داد: به عبارت دیگر، شهر ممکنست در بعضی نقاط، تا هفت میلی متر در سال درحال غرق شدن باشد. با این سرعت، هنوز قرن ها طول می کشد تا شهر نیویورک زیرزمینی شود. با این وجود، نگرانی هایی وجود دارند.
پارسونز افزود: تماس مکرر آب دریا با پی ساختمان ها نیز خوب نیست برای اینکه می تواند فولاد را گرفتار خوردگی کند و ساختمان ها را بی ثبات سازد.
وزارت صیانت از محیط زیست اسرائیل نیز پرچم قرمز را در مورد افزایش سطح آب دریاها برافراشته است. پروفسور «ایزاک میر»(Isaac Meir) از گروه مهندسی عمران و محیط زیست «دانشگاه بن گوریون»(BGU) توضیح داد: با بهره گیری از برنامه های شبیه سازی نشان داده شده است که شهرهایی مانند تل آویو و حیفا ممکنست در معرض سیل شدید قرار بگیرند.
«گیدئون بهار»(Gideon Behar) فرستاده ویژه تغییرات اقلیمی و پایداری، ماه گذشته در نشستی پیرامون تغییرات آب و هوایی اظهار داشت: ما به یک طرح منطقه ای نیاز داریم تا برای افزایش سطح آب دریای مدیترانه آماده شویم. خیلی از افراد کشورهای منطقه در این مرحله هیچ ارزیابی از میزان قرار گرفتن جمعیت در معرض افزایش سطح آب دریا ندارند؛ چه رسد به مکانیسم های محافظتی.
همچنین، خطر بیش از پیش فروچاله ها در اسرائیل وجود دارد که عمدتاً ناشی از کاهش سطح آب های زیرزمینی است.
تال اظهار داشت: اسرائیل، ساحلی است و باید بسیار نگران باشد که تل آویو در ۵۰ یا ۱۰۰ سال آینده چگونه خواهد بود. خرید در خیابان یارکون تل آویو ممکنست دیگر سرمایه گذاری خوبی نباشد.
منبع: با فناوری
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب