سقوط هدایت شده یک ماهواره به زمین در روز جمعه
به گزارش با فناوری، یک ماهواره از کار افتاده این هفته طی عملیاتی که نخستین بار در نوع خود است، وارد جو زمین می شود.
به گزارش با فناوری به نقل از ایسنا و به نقل از اسپیس، آژانس فضایی اروپا ماهواره از کار افتاده سنجش باد «آئولوس»(Aeolus) خویش را به سمت زمین هدایت خواهد نمود.
این هفته شاهد نخستین عملیات در نوع خود برای برای هدایت یک ماهواره بلااستفاده به سمت زمین به صورت ایمن خواهیم بود. این مأموریت راه را برای بازگشت ایمن سایر تجهیزات فضایی در آینده هموار خواهد نمود.
آژانس فضایی اروپا(ESA) می خواهد به فضاپیمای آئولوس خود کمک نماید تا عصر روز جمعه(۲۸ ژوئیه) وارد جو زمین شود. با این وجود، روند بازگرداندن آن به سیاره ما از روز دوشنبه(۲۴ ژوئیه) شروع شده است.
آئولوس از سال ۲۰۱۸ به دور زمین می چرخد. این ماهواره زمانی نخستین فضاپیمایی بود که بادهای سیاره ما را از فضا اندازه گیری نمود. این مأموریت خیلی بیشتر از عمر عملیاتی برنامه ریزی شده خود یعنی یک سال، طول کشید اما در نهایت بعد از اتمام سوخت آن به صورت حدودا کامل در اوایل ماه ژوئیه ۲۰۲۳، متوقف گردید. از آن زمان، این فضاپیما با سرعت فزاینده ای به سمت زمین درحال سقوط بوده است. تا روز دوشنبه، آئولوس به ارتفاع ۱۷۴ مایلی(۲۸۰ کیلومتری) از سطح زمین رسید که به دانشمندان آژانس فضایی اروپا اجازه داد تا با استفاده از سوخت کمی که در آن باقی مانده، مأموریت پیشگامانه ای را برای بازگرداندن آئولوس به صورت ایمن به زمین آغاز کنند.
هولگر کراگ(Holger Krag)، رئیس دفتر زباله های فضایی آژانس فضایی اروپا در یک نشست مطبوعاتی در روز چهارشنبه، ۱۹ ژوئیه، اظهار داشت: کاری که ما انجام می دهیم کاملا منحصر به فرد است. واقعا نمونه هایی از آنرا در تاریخ پروازهای فضایی پیدا نمی کنید.
ایزابل روخو اسکود-کوفینر(Isabel Rojo Escude-Cofiner)، مدیر عملیات فضاپیمای آژانس فضایی اروپا، در یک کنفرانس مطبوعاتی توضیح داد که چگونه عملیات پایین آوردن آئولوس به زمین ادامه می یابد.
او اظهار داشت: این کار با مجموعه ای از مانورها شروع می شود که در روز دوشنبه برای کاهش ارتفاع از ۱۷۴ مایلی(۲۸۰ کیلومتری) که فضاپیما باید تا آن زمان به آن رسیده باشد به ۱۵۵ مایل(۲۵۰ کیلومتر) صورت می گیرد و این ماهواره را در مداری بیضوی قرار می دهد. اگر همه چیز مطابق برنامه پیش برود، سه روز بعد مجموعه دیگری از مانورها صورت می گیرد که مقرر است ارتفاع آنرا از ۱۵۵ مایل(۲۵۰ کیلومتر) به ۹۳ مایل(۱۵۰ کیلومتر) کاهش دهند.
همه اینها آماده سازی برای آخرین روز عملیات در روز جمعه هستند، زمانیکه دانشمندان آژانس فضایی اروپا دستورات نهایی آئولوس را صادر خواهند کرد. سپس این فضاپیما مانورهایی برای کاهش ارتفاع خود به حدود ۱۰۰ کیلومتری از زمین انجام می دهد. پنج ساعت بعد، آئولوس وارد جو زمین می شود و در مسیری بر فراز اقیانوس اطلس قرار می گیرد و آژانس فضایی اروپا آنرا در هنگام سقوط توسط رادار ردیابی می کند.
مانورهایی که برای پایین آوردن این فضاپیما در نظر گرفته شده است، ماهیت پس رونده(رتروگراد) خواهند داشت، به این مفهوم که رانشگرهای آئولوس در جهت مخالف مدار آن به دور زمین شعله ور خواهند شد.
انتظار می رود خطر برخورد آن با فضاپیماهای دیگر در طول مانورها کم باشد چونکه آئولوس در یک منطقه خلوت به دور زمین می چرخد. با این وجود، اگر چنین برخوردی تهدیدآمیز به نظر برسد، برنامه هایی برای منحرف کردن فرایند کاهش ارتفاع آئولوس در نظر گرفته شده است.
اسکود-کوفینر می گوید: پیش از انجام هر نوع مانوری، همه ی این موارد در نظر گرفته می شود و هرگونه خطرات مرتبط در آن مقطع زمانی ارزیابی می شود. ازاین رو انحراف از برنامه امکان دارد. این یکی از چالش های گوناگونی است که ما با آن روبرو خواهیم بود.
اگر عملیات در هر نقطه ای با شکست مواجه شود، آئولوس باردیگر به صورت طبیعی و بدون هدایت وارد جو می شود. این ماهواره بادی زمانی «ماموریت غیرممکن» نام گرفت، چونکه آژانس فضایی اروپا باید بر چندین چالش غلبه می کرد تا در وهله اول کار کند.
بازگشتی ایمن اما نه برای خود آئولوس
حتی اگر مأموریت بازگشت آئولوس کاملا موفقیت آمیز باشد، فرود ایمن ماهواره به زمین به این مفهوم نیست که به صورت یکپارچه به سیاره ما بازمی گردد.
دانشمندان آژانس فضایی اروپا توضیح دادند که انتظار می رود با سقوط ماهواره در جو، حدود ۸۰ درصد از آن از بین برود. ۲۰ درصد باقیمانده در اقیانوس اطلس خواهد افتاد و به سرعت غرق می شود. این یعنی هیچ برنامه ای برای بازیابی هیچ قطعه ای از آئولوس وجود ندارد.
کراگ توضیح داد که این برای فضاپیماهایی که وارد جو می شوند نمونه ای از یک فرود طبیعی است، ازاین رو این روش ورود مجدد برای آئولوس یا هیچ یک از قطعات آن «ایمن» نیست. در عوض، منظور واژه ی «ایمن» در این مأموریت به این حقیقت اشاره دارد که به دانشمندان کمک می نماید تا زمینه را برای بازگشت مأموریت های آینده به زمین با خطر کم برای جوامع یا اموال آنها فراهم می آورد.
کراگ می گوید: امروزه ما ۱۰ هزار فضاپیما در فضا داریم که ۲۰۰۰ مورد از آنها کاربردی نیستند. از نظر جرم، در مورد ۱۱ هزار تُن صحبت می نماییم.
او افزود که حدود ۱۰۰ تُن زباله فضایی ساخته شده توسط انسان هر ساله وارد جو زمین می شود و اجرام بزرگ حدود یک مرتبه در هفته به سمت سیاره ما سقوط می کنند.
در حالیکه تابحال هیچ حادثه قابل توجهی از جانب زباله های فضایی رخ نداده که سبب صدمات یا خسارت مالی شود اما استفاده روز افزون از مدار به این مفهوم است که امکان دارد روزی این اتفاق بیفتد، و آژانس فضایی اروپا چنین تهدیدی را بسیار جدی می گیرد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب