گزارش با فناوری؛
حملات سایبری چه آورده ای برای دولت ها دارد
به گزارش با فناوری، با توسعه روز افزون فناوری های نوظهور، دولت ها در سراسر دنیا به صورت فزاینده ای عملیات سایبری را بعنوان ابزاری استراتژیک برای پیشبرد اهداف و منافع بین المللی خود مورد استفاده قرار می دهند.
به گزارش با فناوری به نقل از مهر؛ با توسعه روز افزون فناوری های نوظهور و به تبع آن گسترش مخاطرات سایبری، دولت ها در سراسر دنیا به صورت فزاینده ای عملیات سایبری را بعنوان ابزاری استراتژیک برای پیشبرد اهداف و منافع بین المللی خود مورد استفاده قرار می دهند. این فعالیت ها طیف گسترده ای از اقدامات، از جاسوسی و سرقت داده ها گرفته تا حملات مستقیم به زیرساخت ها و اختلال در خدمات کلیدی را شامل می شوند. در این گزارش به تحلیل و بررسی کم و کیف استفاده دولت ها از حملات سایبری و هک در جهت پیشبرد اهداف و تأمین منافع پرداخته می شود.
اهداف استراتژیک عملیات سایبری به طور کلی، میتوان اهداف اساسی حملات سایبری دولتی در عصر کنونی را موارد زیر دانست: جاسوسی: جاسوسی سایبری به دولت ها این امکان را می دهد که اطلاعات در ارتباط با قابلیت های نظامی، اهداف دیپلماتیک، مزیت های اقتصادی و نوآوری های فناورانه دیگر کشورها را جمع آوری کنند و مورد استفاده قرار دهند. عملیات نفوذ: خیلی از دولت های متخاصم از ابزارهای سایبری برای دستکاری اطلاعات و تأثیرگذاری بر افکار عمومی یا فرآیندهای سیاسی، از راه پلت فرم های اجتماعی استفاده می نمایند. خرابکاری: با افزایش وابستگی صنایع و زیرساخت های حیاتی کشورها به فناوری های دیجیتال، دولت های جهان می توانند از حملات سایبری برای حمله به زیرساخت های حیاتی مانند شبکه های برق یا سیستم های مالی در جهت تضعیف دشمن و ایجاد اختلال استفاده نمایند. آماده سازی زمینه نبرد: در میدان نبرد و در صورت بروز درگیری های نظامی میان کشورها، قابلیت های سایبری معمولا برای ایجاد اختلال در ارتباطات و سیستم های فرماندهی و کنترل دشمن مورد استفاده قرار می گیرند. دستیابی به منافع اقتصادی: دراین میان، برخی دولت ها هم با تجهیز نیروهای سایبری و عملیات مخرب سایبری، به دنبال سرقت مالکیت معنوی از راه ابزارهای سایبری هستند؛ فرایندی که مزایای اقتصادی بسیاری برای مهاجمان به دنبال دارد. مزایای عملیات سایبری برای دولت ها اجرای عملیات سایبری از جانب دولت ها، به علت فقدان قوانین بازدارنده و کارآمد جهانی و تبعات متناسب بین المللی با سطح حمله، مزایای بسیاری برای دولت ها دارد. همچون این مزایای پرشمار میتوان به ناشناس بودن، هزینه اندک، دامنه و دسترسی گسترده به اهداف، انکارپذیری و دشواری اثبات و دقت بالا اشاره نمود. حملات سایبری دولتی عموماً و به لطف ماهیت فضای مجازی به صورت ناشناس اجرا می شوند و همین مساله نسبت دادن حمله به یک بازیگر خاص را دشوار می کند. از طرفی، میتوان حملات سایبری را با هزینه و خطرات کمتری در مقایسه با عملیات نظامی سنتی اجرا کرد. همینطور با اتصال و بهم پیوستگی فضای مجازی، قابلیت های سایبری توسط مرزهای جغرافیایی محدود نمی شوند و این امر به کشورها اجازه می دهد تا بتوانند در هر نقطه از جهان زیرساخت ها را هدف قرار دهند. از طرفی، پیچیدگی نسبت دادن حملات سایبری امکان انکار اجرای عملیات را برای دولت ها فراهم می کند؛ امری که می تواند خطر تلافی و اقدامات متقابل از جانب کشور خسارت دیده را کم کند. علاوه بر همه موارد ذکر شده، دقت بالای حملات هم مزیت دیگر عملیات مخرب سایبری برای دولت ها به حساب می آید. حملات سایبری می توانند بسیار هدفمند باشند و تنها سیستم ها یا شبکه های مورد نظر را بدون صدمه فیزیکی گسترده تحت تاثیر قرار دهند. نمونه هایی از فعالیتهای سایبری تحت حمایت دولت ها با توجه به اهداف کلان کشورها و مزایایی که برای عملیات سایبری دولتی برشمرده شد، میتوان نتیجه گرفت که حملات سایبری، در مقطع کنونی به ابزاری کلیدی برای پیشبرد اهداف دولت های بزرگ و قدرتمند جهان بدل شده است. در ادامه به اتهامات سایبری برجسته مطرح شده ضد برخی کشورها، می پردازیم. آمریکا و رژیم صهیونیستی: طبق گزارش های انتشار یافته در سال ۲۰۱۰ میلادی، ایالات متحده آمریکا و رژیم صهیونیستی، از سال ۲۰۰۵، با هدف صدمه رساندن به تأسیسات و ایجاد اختلال در برنامه هسته ای کشورمان، ویروس استاکس نت را توسعه داده و وارد زیرساخت هسته ای ایران کرده اند. در اواخر ماه می سال ۲۰۱۲ رسانه های آمریکایی طی گزارش هایی اعلام نمودند که توسعه و استقرار استاکس نت با دستور مستقیم باراک اوباما، رئیس جمهور وقت آمریکا، صورت گرفته است. روسیه: دولت روسیه در طول سالهای اخیر، بارها از جانب مقامات آمریکایی به مداخله در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۶ و ۲۰۲۰ این کشور از راه ابزارهای سایبری همچون هک سازمان های سیاسی و انتشار اطلاعات نادرست و اخبار جعلی متهم شده است. چین: دولت چین هم یکی از اسامی پرتکرار در فهرست متهمات اجرای حملات سایبری دولتی به حساب می آید. این کشور پیش از این بارها به جاسوسی سایبری در جهت سرقت مالکیت معنوی از شرکت ها و دولت های غربی متهم شده است. بر مبنای ادعاهای مطرح شده، پکن از این ابزار بعنوان راهی برای دستیابی به فناوری های راهبردی و کسب مزیت صنعتی استفاده می نماید. کره شمالی: علاوه بر موارد ذکر شده، دولت کره شمالی هم همواره یکی از متهمان اصلی حملات سایبری دولتی در سطح جهان به حساب می آید. بر مبنای ادعای خیلی از کارشناسان، این کشور با هدف سرقت وجوه از مؤسسات مالی و مبادلات ارزهای دیجیتال در جهت پشتیبانی از اقتصاد خود مبادرت به اجرای عملیات سایبری مخرب و در مقیاس گسترده می کند. قوانین و هنجارهای بین المللی همانطور که پیشتر هم ذکر شد، هم اکنون، هنوز چارچوب حقوقی بین المللی جامع و کارآمدی برای برخورد با حملات سایبری دولتی وجود ندارد و همچنان مقررات بین المللی موجود در رویارویی با عملیات سایبری اعمال می شود؛ امری که به جهت خصوصیت های این نوع حملات همچون ناشناسی و انکارپذیری، چندان کارآمد و مؤثر نیستند. بنابراین، دولت های جهان در مقطع کنونی و به منظور بهبود وضعیت امنیت سایبری خود تنها می توانند به عقد توافق نامه ها و معاهدات بین المللی اکتفا کنند. ملاحظات اخلاقی و استراتژیک باآنکه دیدگاه های رئالیستی به روابط بین الملل، حملات سایبری را ابزاری برای پیشبرد اهداف و افزایش امنیت ملی کشورها قلمداد می کنند، اما بی گمان اجرای چنین عملیاتی، دارای ملاحظات و چالش های اخلاقی و استراتژیک بی شماری است. حملات سایبری می تواند به صورت ناخواسته بر زیرساخت ها و خدمات غیرنظامی تاثیر بگذارد و منجر به نگرانی های اخلاقی در مورد استفاده از آنها و تأثیرشان بر زندگی غیرنظامیان شود. این دست حملات همینطور می تواند درگیری ها را تشدید کنند و پاسخ های نظامی متعارف شدید کشورهای صدمه دیده را به دنبال داشته باشند. از همین روی، میتوان این نوع اقدامات را عاملی در جهت تشدید ناامنی جهانی و تهدیدی برای ثبات جهان دانست. علاوه بر این، استفاده از حملات سایبری بوسیله ی یک دولت می تواند رویه ای برای سایرین ایجاد نماید و به صورت بالقوه منجر به افزایش فعالیتهای سایبری تحت حمایت دولت در سطح جهانی شود. بی گمان نتیجه رشد نگران کننده این قبیل فعالیت ها و تمرکز بر قابلیت های سایبری تهاجمی جهان را به ناامنی و جنگ نزدیک خواهد نمود. جمع بندی در دنیای به هم پیوسته امروزی، استفاده از حملات سایبری و هک به ابزاری رایج برای دولت ها برای پیشبرد اهداف و منافع بین المللی خود تبدیل گشته است. در چنین شرایطی، دولت ها با انگیزه های مختلفی همچون جمع آوری اطلاعات، جاسوسی، مختل کردن زیرساخت های حیاتی یا خرابکاری در کشورهای رقیب، به حملات سایبری متوسل می شوند. از طرفی، مؤلفه هایی چون ناشناس بودن و انکارپذیری حملات به واسطه ماهیت فضای مجازی، این دست اقدامات را به حوزه ای جذاب برای فعالیتهای تحت حمایت دولت ها تبدیل می کند. بی گمان استفاده از حملات سایبری در تعاملات بین المللی کشورها، نگرانی های اخلاقی بسیاری را در مورد قانونی و اخلاقی بودن چنین اقداماتی برانگیخته و این حوزه را به عرصه بحث کارشناسان و متخصصان بدل کرده است. این در شرایطی است که قوانین و قوانین بین المللی در رابطه با جنگ سایبری هنوز درحال تدوین و تکامل هستند و تلاش هایی برای ایجاد هنجارها و دستورالعمل های رفتار دولت ها در فضای سایبری در حال انجام می باشد. با این حال، فقدان قوانین جامع و مؤثر حوزه جنگ سایبری چالش هایی را برای سیاست گذاران بوجود می آورد و پرسش هایی را در مورد مسئولیت پذیری دولت های فعال در حملات سایبری شکل می دهد. در نهایت، با ادامه پیشرفت فناوری، انتظار می رود که چشم انداز جنگ سایبری تکامل یابد و فرصت ها و چالش های جدیدی را برای دولت های سراسر دنیا ایجاد نماید. در چنین وضعیتی، پیوستگی فزاینده زیرساخت های حیاتی و گسترش قابلیت های سایبری دولت ها، روز به روز بر نگرانی ها در مورد خطرات بالقوه تشدید تنش در فضای سایبری می افزاید و پیشبینی می شود که استفاده از حملات سایبری بعنوان ابزاری برای پیشبرد اهداف دولت ها در آینده رواج بیشتری یابد؛ چونکه دولت ها به دنبال کسب مزیت رقابتی در حوزه دیجیتال هستند. از همین روی، اتکای فزاینده به فضای سایبری برای فعالیتهای اقتصادی، نظامی و سیاسی، اهمیت امنیت سایبری و انعطاف پذیری در مقابل تهدیدات نوظهور را بیشتر از پیش برجسته می سازد.
منبع: با فناوری
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب