زیرپیراهن مخصوص برای سفر به ماه ایجاد می شود
به گزارش با فناوری، زیرپیراهنی های هوشمند و الگوریتم های هوش مصنوعی به سلامت فضانوردان در ایستگاه فضایی آینده ناسا به نام دروازه ماه که مقرر است در مدار ماه قرار گیرد، کمک می کنند.
به گزارش با فناوری به نقل از ایسنا، این زیرپیراهنی های هوشمند که از ماده ای هوشمند به نام اتروسکین(Astroskin) ساخته شده اند، پیش از این در ایستگاه فضایی بین المللی(ISS) آزمایش شده اند، اما جهت استفاده در فضای عمیق، دورتر از زمین، احتیاج به طراحی مجدد دارند.
به نقل از اسپیس، شرکت کانادایی هگزوسکین(Hexoskin) این دستگاه پوشیدنی را بعنوان بخشی از قراردادی که توسط آژانس فضایی کانادا (CSA) در روز ۲۶ نوامبر اعلام شد، طراحی خواهد نمود.
پیر الکساندر فورنیه(Pierre-Alexandre Fournier) می گوید: دروازه ماه حدود ۱۰۰۰ برابر از ایستگاه فضایی بین المللی دورتر از زمین خواهد بود، ازاین رو محدودیت های زیادی از نظر محموله و ارتباطات و همینطور محیط مملو از تشعشع در این ایستگاه وجود خواهد داشت.
فورنیه اضافه کرد: در هنگام طراحی لوازم الکترونیکی، تشعشع عامل بزرگی است و ما باید مطمئن شویم که قطعاتی که استفاده خواهیم کرد می توانند در مقابل این میزان تشعشع مقاومت کنند.
به قول ناسا، در طول مأموریت های ایستگاه فضایی بین المللی، فضانوردان بین ۵۰ تا ۲۰۰۰ میلی سیورت پرتوهای یونیزان را جذب می کنند که معادل ۱۵۰ تا ۶۰۰۰ اشعه ایکس برای تصویربرداری از قفسه سینه است. به قول آژانس فضایی اروپا، در طول یک مأموریت در ماه یا اطراف آن، قرار گرفتن در معرض تشعشات می تواند شدیدتر باشد.
فورنیه می گوید: ما باید الزامات ایستگاه فضایی جدید را شناسایی نماییم، اما همینطور می خواهیم از این فرصت برای به روز رسانی محصولاتمان برای بهبود قابلیت ها، قدرت پردازش و مواردی از این دست استفاده نماییم.
مانیتور نظارت بر سلامت اتروسکین از مواد قابل کشش الاستین ساخته شده و دارای شش سنسور است که به صورت مداوم ضربان قلب، فشار خون، اکسیژن رسانی، دمای پوست، سطح فعالیت و سرعت تنفس فضانورد را کنترل می کند. داده ها در زمان واقعی به یک برنامه کامپیوتری منتقل می شود که در آن الگوریتم های هوش مصنوعی آنرا برای الگوها و تغییرات غیرمنتظره تحلیل و بررسی می کنند. این فناوری نخستین بار در سال ۲۰۱۹ توسط فضانورد کانادایی دیوید سن ژاک(David Saint-Jacques) در ایستگاه فضایی بین المللی آزمایش شد و از آن زمان تابحال توسط فضانوردان استفاده شده است.
فورنیه می گوید: نکته داشتن پیراهنی که تمام بالاتنه را می پوشاند اینست که به تمام سطوح اطراف بالاتنه دسترسی دارید که سیگنال های حیاتی را میتوان اندازه گیری نمود. نیازی نیست که هیچ سنسور چسبی را در جایی بچسبانید. همه هر روز لباس می پوشند، ازاین رو استفاده از یک لباس هوشمند یک گزینه بسیار طبیعی است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب