سازمان جهانی یونسكو در گزارش جدید خود منتشر كرد؛
قنات معجزه ایرانی ها باستان برای تامین آب
با فناوری: سازمان جهانی یونسكو در گزارش جدید خود در مورد تامین منابع آب، از روش حفاری تونل های آبرسانی موسوم به قنات در ایران باستان، بعنوان یكی از قدیمی ترین مهندسی های هوشمندانه و یك روش خردمندانه برای تامین آب مورد نیاز در لیست میراث جهانی یاد كرد.
به گزارش با فناوری به نقل از ایسنا و به نقل از یونسكو، "قنات ایرانی" كه دو سال پیش به فهرست میراث جهانی یونسكو افزوده شد، یكی از قدیمی ترین معجزات مهندسی جهان است.
این سامانه باستانی از تونل های زیرزمینی برای تامین آب تشكیل شده است. این كانال های هوشمند 3 هزار ساله هنوز هم منبعی قابل اعتماد برای تامین آب بعضی از خشك ترین مناطق ایران به شمار می آیند.
حفاری قنات ها در عصر آهن آغاز شد، زمانی كه زمین پیمایان كشف كردند كه منبع آب در ابتدای یك دره رودخانه ای می تواند با حفر تونل هایی، جریان آب را به جایی كه می خواهند منتقل شود و در نهایت به مناطق بیابانی برسد.
امروزه قنات ها توسط این سوراخ هایی كه به شكل تونل های هوا در زمین بوجود آمده اند تا گرد و غبار بیرون برود و اكسیژن به كارگران برسد، شناخته می شوند و هنوز هم از نمای بالا می توان شاهد آنها بود.
كمیل سهیلی، مستندساز ایرانی، قنات ایرانی را در نشریه معروف نشنال جئوگرافی(National Geographic) ثبت كرده است. وی به این نشریه گفته كه معتقد می باشد قنات ها بخشی جدایی ناپذیر از چشم انداز استان مادری خود است.
وی اظهار داشت: تنوع مناظر و فرهنگ ها در ایران چیزی است كه در جهان به خوبی شناخته نشده است. یكی از قدیمی ترین تمدن های جهان از این ملت شگفت انگیز برخاسته است.
یازده قنات ایرانی كه این سامانه قابل توجه و منظم چشمگیر را تشكیل می دهند، یك شاهكار بوده است.
حفر هر قنات مستلزم دقت بسیار زیاد بوده است، زیرا زاویه های تونل ها باید در شیبی مناسب قرار بگیرند تا اطمینان حاصل شود كه آب، آزادانه جریان می یابد، اما نه به اندازه ای كه فرسایش را تشدید كند و باعث ریزش تونل شود.
تا به امروز هم این سامانه تا حدودی شكننده است و هنوز نیاز به نگهداری و تعمیرات سالانه دارد. بی توجهی به آن، به آسانی می تواند به خرابی تونل ها منجر شود.
در دهه های 1960 و 1970 میلادی، این قنات ها دچار صدمه های جدی شدند. سهیلی اظهار داشت كه این معضل حدودا به علت عدم توجه و رسیدگی جوامع به این تونل ها بود.
وی می گوید: مردم دیگر مانند گذشته به قنات وابسته نیستند.
با این حال، تأثیر تاریخی و فرهنگی آنها نمی تواند انكار شده و نادیده گرفته شود. این تونل های آبیاری بودند كه به تمدن ها اجازه دادند در یك بیابان خشن و خشك به زراعت و زندگی بپردازند.
شاید اساسی ترین تاثیر آنها در تاریخ، در شهر پرسپولیس واقع در استان فارس در جنوب غربی ایران دیده شود. كلان شهری كه توسط ایرانی ها هخامنشی تولید شده بود. منطقه ای بایر و متروكه كه به یكی از پر جنب و جوش ترین شهرهای فرهنگی جهان تبدیل شد كه امروزه هنوز به خاطر قصرهای منحصر به فردش كه مجهز به باغ های پرشكوه، با زیبایی بی نظیر است، شناخته می گردد.
فناوری قنات همینطور با اثبات سودمندی خود، تا مراكش و اسپانیا گسترش پیدا كرد. این بدان علت بود كه این سامانه به كاهش دمای داخلی هم كمك می نماید كه به این مفهوم است كه اغلب بعنوان یك روش باستانی تهویه مطبوع و تبرید استفاده می گردد. این یعنی نوآوری.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب