تشکیل کنسرسیوم دانش بنیان زنجیره ارزش پرورش ماهی در قفس
با فناوری: یکی از اولویت های برنامه ملی توسعه شهرک های گلخانه ای و شیلاتی، ایجاد و تکمیل زنجیره ارزش صنعت پرورش ماهی در قفس در قالب کنسرسیوم های دانش بنیان با هم افزایی حداکثری است.
به گزارش با فناوری به نقل از دفتر برنامه ملی توسعه شهرک های گلخانه ای و شیلاتی، مزارع پرورش ماهی در قفس در حقیقت مناطقی محصور در دریا هستند که پرورش ماهی در آن اتفاق می افتد. بطور معمول این قفس ها از حداقل یک تور و تعدادی سازه شناور روی آب تشکیل شده است. سیستم مهار این سازه ها را که به طور معمول از جنس پلی اتیلن تولید شده اند به بستر دریا متصل کرده و محل قرارگیری آنها را تثبیت می کند. در کنار قفس های پرورش ماهی عموماً شناورهایی تعبیه می شود که وظیفه غذادهی، تامین امنیت مزرعه، نظارت بر سلامت ماهیان، انبار کردن غذا و عملیات های اجرائی را در هنگام انتقال ماهیان صید شده را عهده دار خواهند بود. واحدهای نرسری و هچری وظیفه تولید و تامین بچه ماهیان را بر عهده دارند. از آن جا که امکان پرورش ماهیان در روزها و ماه های اولیه بعد از تولد در دریا وجود ندارد لازم است که ماهی این مرحله از رشد را در محیطی کنترل شده طی نماید. بچه ماهی بعد از رسیدن به سایز مناسب برای رهاسازی در قفس، بوسیله سیستم های حمل و نقل دریایی که با بهره گیری از دانش روز طراحی شده اند، به مزارع منتقل می شوند. باتوجه به کاهش منابع آب شیرین از یکسو و افزایش جمعیت و در نتیجه افزایش نیاز به تولید پروتئین، از سویی دیگر، لزوم استفاده از سیستم های نوین برای تولید پروتئین با حداقل مصرف آب و بازدهی بالا بیش از پیش در کشور احساس می شود. باتوجه به وجود خطوط ساحلی بسیار وسیع در کشور و شرایط بومی، یکی از مناسب ترین سیستم های قابل استفاده پرورش ماهی در قفس های دریایی است. استفاده از این سیستم دارای مزایایی از قبیل کاهش مصرف آب شیرین برای تولید پروتئین (تقریبا برابر صفر)، افزایش تولید پروتئین، ایجاد امنیت غذایی، افزایش دیپلماسی دریایی، هزینه سرمایه گذاری پایین در مقابل سایر سیستم ها و تولید ماهیان باکیفیت بالا است. طبق گزارش سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (FAO) صید جهانی آبزیان به حدی رسیده که با شیوه های فعلی مدیریت ذخایر، نمی توان تولید (صید) بیشتری را انتظار داشت. از طرف دیگر تقاضا برای ماهی و دیگر غذاهای دریایی رو به فزونی است. در ضمن دو دهه اخیر، پرورش آبزیان با رشد سالانه حدود ۲/۵ درصد سریعترین و با ثبات ترین نرخ رشد را در تولید پروتئین های جانوری در جهان داشته است. طبق آمار ارائه شده سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (FAO) سرانه مصرف ماهی در جهان در سال ۲۰۲۰ حدود ۲۰.۲ کیلوگرم به ازای هر فرد است، این در حالیست که مصرف سرانه ماهی در کشور ایران در سال قبل برابر ۱۳.۸ کیلوگرم بوده است. سیاست های پیش رو در باب افزایش سرانه مصرف ماهی در کشور تا رسیدن به میانگین جهانی در امتداد تامین غذای مورد نیاز، بالا بردن امنیت و کیفیت غذایی، بهبود رژیم غذایی و به تبع آن سلامتی و هم چنین راندمان از مواهب الهی و پتانسیل های طبیعی موجود در کشور است. در یک دهه گذشته پرورش ماهی در قفس به عنوان یکی از پروژه های مورد تاکید در برنامه های توسعه کشور مورد توجه جدی قرار گرفته و در سالیان اخیر با حمایت وزارت جهاد کشاورزی و معاونت علمی، فناوری و اقتصاد دانش بنیان ریاست جمهوری و تلاش شرکت های دانش بنیان، قدمهای موثری در راستای توسعه بومی سازی این صنعت در کشور برداشته شده است. یکی از اولیت های برنامه ملی توسعه شهرک های گلخانه ای و شیلاتی، ایجاد و تکمیل زنجیره ارزش صنعت پرورش ماهی در قفس در قالب کنسرسیوم های دانش بنیان با هم افزایی حداکثری ذینفعان و بازیگران مرتبط می باشد. با بوجودآوردن این کنسرسیوم ها و پیاده سازی مکانیزم های مشخص برای تامین پایدار منابع مالی می توان امیدوار بود قدمهای مهمی در امتداد رشد هر چه بیشتر این صنعت برداشته شود.
منبع: bafanavari.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب