با وجود شركت های گوناگون ایمپلنت مغزی
چرا همه نگاه ها به نورالینک است؟
با فناوری: چندین شرکت مختلف درحال آزمایش ایمپلنت های مغزی هستند پس چرا توجه ها بیشتر به نورالینک (Neuralink) معطوف شده است؟ این سوالی است که می خواهیم به آن پاسخ بدهیم.
به گزارش با فناوری به نقل از ایسنا، قرار دادن یک کامپیوتر در مغز افراد شبیه به داستان های علمی تخیلی است اما امروزه این به یک واقعیت تبدیل گشته است.
به نقل از کانورسیشن، گروههای دانشگاهی و تجاری درحال آزمایش دستگاه های «رابط مغز و رایانه» هستند تا افراد دارای معلولیت بتوانند مستقل تر عمل کنند. با این وجود، شرکت ایلان ماسک به نام نورالینک در مرکز بحث های مربوط به ایمنی، اخلاق و علوم اعصاب وابسته به این فناوری است.
در ماه ژانویه سال ۲۰۲۴، ماسک اعلام نمود که نورالینک نخستین تراشه خودرا در مغز یک انسان قرار داده است.
کانورسیشن با دو محقق در دانشکده پزشکی دانشگاه واشنگتن با اسامی نانسی جکر (Nancy Jecker)، متخصص اخلاق زیستی، و اندرو کو (Andrew Ko)، جراح مغز و اعصاب که دستگاه های تراشه های مغزی را کاشت می کند برای گفتگو در مورد اخلاقیات این افق جدید در علوم اعصاب تماس گرفت.
تراشه مغزی چگونه کار می کند؟
دستگاه نورالینک با اندازه یک سکه که N1 نام دارد، به شکلی طراحی شده که بیماران را قادر می سازد فقط با تمرکز بر روی کارها، بدون حرکت دادن بدن خود، اقداماتی را انجام دهند.
شرکت کنندگان در مطالعه پرایم (PRIME) این شرکت تحت عمل جراحی قرار می گیرند تا دستگاه در قسمتی از مغز آنها که حرکت را کنترل می کند، قرار بگیرد. این تراشه فعالیت الکتریکی مغز را ضبط و پردازش می کند، سپس این داده ها را به یک دستگاه خارجی مانند تلفن یا کامپیوتر منتقل می کند.
دستگاه خارجی فعالیت مغز بیمار را «رمزگشایی» می کند و یاد می گیرد که ارتباط بین الگوهای خاصی را با هدف مورد نظر بیمار مشخص نماید. برای مثال، نشانگر کامپیوتر را روی صفحه نمایش حرکت می دهد. با گذشت زمان، نرم افزار می تواند الگویی از پیام های عصبی را که بطور مداوم در صورتیکه شرکت کننده درحال تصور کاری است رخ می دهد، تشخیص دهد و سپس آن کار را برای فرد اجرا نماید.
کارآزمایی فعلی نورالینک بر کمک به افراد مبتلا به فلج است که به آنها در کنترل کامپیوتر یا تلفن های هوشمند کمک می نماید.
رابط های مغز و کامپیوتر که بطور معمول BCI نامیده می شوند، می توانند برای کنترل وسایلی مانند صندلی چرخدار نیز مورد استفاده قرار بگیرند. چندین شرکت درحال آزمایش رابط های مغز و کامپیوتر هستند.
چه چیزی نورالینک را متفاوت کرده است؟
دستگاه های غیرتهاجمی که در قسمت بیرونی سر افراد قرار می گیرند، برای مدت طولانی در آزمایش های بالینی مورد استفاده قرار می گیرند، اما از سازمان غذا و دارو برای توسعه تجاری تأییدیه دریافت نکرده اند.
دستگاه های کامپیوتری مغزی دیگری مانند نورالینک وجود دارند که کاملا کاشته شده و بی سیم هستند. با این وجود، ایمپلنت N1 فناوری های بیشتری را در یک دستگاه ترکیب می کند. این دستگاه می تواند سلول های عصبی را هدف قرار دهد، از هزاران ناحیه در مغز اطلاعات دریافت کند و باتری کوچک خودرا بصورت بی سیم شارژ کند. اینها پیشرفت های مهمی هستند که می توانند نتایج بهتری داشته باشند.
چرا نورالینک انتقادها را برانگیخته است؟
نورالینک تأییدیه سازمان غذا و دارو را برای آزمایش های بالینی در ماه مه سال ۲۰۲۳ دریافت کرد. ماسک نخستین آزمایش بالینی این شرکت را در پلت فرم رسانه اجتماعی خود ایکس (توییتر سابق) در ماه ژانویه ۲۰۲۴ اعلام نمود.
با این وجود، اطلاعات در مورد ایمپلنت، به جز بروشوری که با هدف استخدام افراد برای آزمایش، ایجاد شده، خیلی کم است. نورالینک همانطور که مرسوم می باشد و از طرف تعدادی از مجلات دانشگاهی لازم بشمار می رود است در وب سایت ClinicalTrials.gov ثبت نام نکرده است.
تعدادی از دانشمندان از این عدم شفافیت ناراحت هستند. به اشتراک گذاری اطلاعات در مورد کارآزمایی های بالینی مهمست برای اینکه به سایر پژوهشگران کمک می نماید تا در مورد زمینه های در رابطه با تحقیقات خود بیاموزند و بتوانند مراقبت از بیمار را بهبود بخشد. مجلات دانشگاهی همین طور می توانند نسبت به نتایج مثبت تعصب داشته باشند و مانع از یادگیری پژوهشگران از آزمایش های ناموفق شوند.
پژوهشگران مرکز هاستینگز (Hastings)، یک اندیشکده اخلاق زیستی، هشدار داده اند که برای فهمیدن میزان عملکرد چیزی به کسی که تنها منبع اطلاعات است و سهم مالی زیادی در یک نتیجه تحقیقاتی دارد نباید اعتماد کرد.
وقتی تحقیقات علمی توسط سازمان های دولتی یا گروههای بشردوستانه تامین مالی می شود، هدف آن ارتقای منافع عمومی است. از طرفی، نورالینک یک نوع از سهام خصوصی را در بر می گیرد که در رواج یافتن در علم است. شرکت هایی که سرمایه های سرمایه گذاران خصوصی را برای پشتیبانی از پیشرفت های علمی جمع آوری می کنند، ممکنست برای انجام کارهای خوب تلاش کنند، اما همین طور در کوشش برای به حداکثر رساندن سود هستند که می تواند با منافع بیماران در تضاد باشد.
طبق گزارش رویترز، در سال ۲۰۲۲، بعد از آن که کارمندان شرکت نورالینک، ماسک را به انجام آزمایش ها و روش های اشتباه روی حیوانات آزمایشی در رقابت برای کسب نتایج متهم کردند، وزارت کشاورزی ایالات متحده درباره ی ظلم به حیوانات در نورالینک تحقیق کرد.
برمبنای نامه ای از وزیر وزارت کشاورزی آمریکا به قانونگذاران که رویترز آنرا بررسی کرد، بازرسی آژانس هیچ تخلفی نیافت. با این وجود، به یک جراحی نامطلوب در سال ۲۰۱۹ اشاره شد که نورالینک خود آنرا گزارش داده بود.
در حادثه جداگانه ای که رویترز نیز گزارش داد، وزارت حمل و نقل، نورالینک را به علت نقض قوانین مربوط به حمل و نقل مواد خطرناک همچون مایع قابل اشتعال جریمه کرد.
محاکمه نورالینک چه مسائل اخلاقی دیگری را مطرح می کند؟
وقتی از رابط های مغز و کامپیوتر جهت کمک به بیمارانی که از شرایط ناتوان کننده رنج می برند، استفاده می شود تا مستقل تر عمل کنند، این می تواند عمیقا کیفیت زندگی آنها را بهبود بخشد. بطور خاص، به افراد کمک می نماید تا احساس اختیار یا استقلال خودرا بازیابی کنند و این یکی از اصول کلیدی اخلاق پزشکی است.
هر چند مداخلات پزشکی با نیت خوب باشد، می تواند عواقب ناخواسته ای به همراه داشته باشد. با توسعه رابط های مغز و کامپیوتر، دانشمندان و متخصصان اخلاق در مورد احتمال سرقت هویت، هک رمز عبور و باج گیری نگران هستند. باتوجه به نحوه دسترسی دستگاهها به افکار کاربران، این احتمال نیز وجود دارد که استقلال آنها توسط اشخاص ثالث دستکاری شود.
اخلاق پزشکی پزشکان را ملزم می کند که به بیماران کمک کنند و در عین حال لطمه های احتمالی را به حداقل برسانند. علاوه بر خطاها و خطرات حفظ حریم خصوصی، دانشمندان نگران اثرات نامطلوب احتمالی یک دستگاه کاشته شده مانند نورالینک هستند، برای اینکه اجزای دستگاه به آسانی بعد از قابل جایگزینی نیست.
هنگام در نظر گرفتن هرگونه مداخله پزشکی تهاجمی، بیماران، ارائه دهندگان و توسعه دهندگان بدنبال تعادلی بین خطر و منفعت هستند. در سطوح فعلی ایمنی مزایای ایمپلنت دائمی باید زیاد باشد تا خطرات نامطمئن را توجیه کند.
سخن پایانی
هم اکنون، کارآزمایی های نورالینک بر روی بیماران فلج متمرکز است. با این وجود، ماسک گفته است که هدف نهایی او کمک به بشریت همچون افراد سالم می باشد.
این امر سؤالاتی را در مورد یکی دیگر از اصول اصلی اخلاق پزشکی بوجود می آورد و آن عدالت است. تعدادی از انواع رابط های مغز و کامپیوتر می توانند نابرابری های اجتماعی را تشدید کنند، اگر فقط شهروندان ثروتمند به پیشرفت ها دسترسی داشته باشند.
با این وجود، چیزی که بلا فاصله نگران کننده است، این احتمال است که این دستگاه می تواند بطور فزاینده ای برای افراد دارای معلولیت مفید نشان داده شود، اما به علت از دست دادن بودجه تحقیقاتی در دسترس نباشد. برای بیمارانی که دسترسی آنها به یک دستگاه با یک مطالعه تحقیقاتی مرتبط می باشد، چشم انداز از دست دادن دسترسی بعد از پایان مطالعه می تواند ویرانگر باشد.
این مسئله سؤالات مهمی را در مورد این که آیا ارائه دسترسی سریع به مداخلات پزشکی پیش از دریافت تأییدیه کامل اداره غذا و دارو، اخلاقی است یا خیر، بوجود می آورد.
دستورالعمل های اخلاقی و قانونی واضحی مورد نیاز است تا اطمینان حاصل شود که مزایای ناشی از نوآوری های علمی مانند تراشه مغزی نورالینک در مقابل ایمنی بیمار و منافع اجتماعی متعادل عمل می کند.
منبع: با فناوری
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب